elperiodic.com
SELECCIONA IDIOMA
Castellano
Per Vicente Piqueres Monzonis
El Caballero del Komián - RSS

Aforismos comentados

    No es más pobre el que menos tiene sino el que más desea.
    Efectivamente el ambicioso no es una persona feliz porque su buche nunca tiene bastante.

    Las águilas vuelan solas, los borregos van en manadas.
    Indica que hoy la mayoría de la humanidad se deja llevar como una manada de borregos, y obedece a los ladridos de un simple chucho adiestrado que los rodea, los tiene a raya y acorralados, y los lleva por donde le manda el pastor.

    Analizado desde un punto de vista real, popular, metafórico, la humanidad, hoy en día, esta a merced de una continúa trashumancia, sobre todo la publicitaria. ¡Cuánta farsa, engaño y tomadura de pelo existe tras una difusión tan propagandística.

    En cambio casi nadie piensa o medita, y encima aun se le considera obsoleta, sobre la valoración y deferencia que merece la majestuosidad del vuelo de las águilas.

    Para correr hace falta espacio y tiempo.
    Hoy los humanos han invertido estos términos, porque la tecnología, la electrónica y, en definitiva, la ciencia, tienen tanta “PRISA” por correr y llegar (no sé a donde), que de la forma que lo vemos actualmente podemos deducir que así no se llega a ninguna parte.

    El 80% o el 90% de los humanos tienen tanta prisa que pretenden ver si, puestos al sol, por ejemplo, superan o adelantan a su propia sombra.

    Y aun me ha contado, cierto amigo mío, como una gran proeza, que ha estado unos días por Hong Kong, Sangay, etc., y que ha viajado en un tren a 480 kilómetros/hora. ¿Serán bestias). Es mi opinión

    Imaginemos las consecuencias, que traería consigo, uno de estos trenes, y que, por desgracia descarrilara a más de 300 o 400 Km./hora. ¿Que quedaría de él? ¡TABACO! Picadura de aquella que fumábamos por los años 1940 – 50.

    Quien discurre todos estos inventos, así de entrada, no está cuerdo. Más bien está Tarao.

    Dejemos pues que la gente corra y de esta forma no hará falta ser astronauta para que vean pronto las estrellas y también hasta las galaxias.

    No cuentes con la ayuda de nadie. Tú has de ser quien te ayude.
    Si cuentas con que alguien te ayude estás perdido. Mejor dicho: estás “aviao”.

    Por lo regular y mayormente, incluso en el interior de una familia, cada cual va a la suya y cuantos menos problemas mejor.

    Examina las residencias de ancianos, por ejemplo, y verás cada atrocidad de verdadero pánico, en miembros de una misma familia. Los dejan allí, se olvidan de ellos y a vivir que son cuatro días. Si esto pasa ahí, con familiares ¿qué no ocurrirá entre extraños?

    Mientras puedas contar con tu ayuda utilízala, y cuando ya no puedas que sea lo que Dios quiera. Aguanta lo máximo posible y procura “no mendigarle a nadie”.

    No importan los reveses. Lo que importa es el fin.
    La vida está llena de reveses. Y lo peor es que todo se ha convertido en hablar, hablar y hablar y no se entiende ni se aclara nadie, nadie, porque los conceptos son tan ambiguos y expuestos de tal forma, que uno termina por… ¿Y que ha dicho?. Verdaderamente podemos decir que es la Torre de Babel.

    Unos días, los reveses, nos afectan directamente, y otros “joden” a un contingente elevado de gente. Solo hay que poner la TV para ver y oír los follones y desastres que existen en todas las partes del mundo, y yo le pregunto a la ciencia ¿es que no hay forma de parar este descomunal cataclismo dialéctico humano?.

    Porque lo malo es que, si entre dos o varias naciones no se entienden, ¡tiene un pase! ¡Allá ellos!. Lo malo es que este maligno síndrome patológico ha penetrado ya en muchos hogares y casas donde, las familias que las habitan, tampoco se entienden.

    Los vecinos, aunque se presenten, después se ignoran entre si, y normalmente apenas si se saludan, El encanto de la FAMILIARIDAD y la CONVIVENCIA SE HAN PERDIDO de una forma definitiva. Y si algo queda por ahí su destino es el derrumbamiento.

    Y si te toca a ti, ves esquivando los reveses como si anduvieras por encima de un suelo repleto de pedruscos, porque es la única manera de llegar al destino, que puede ser la cima de un monte, por ejemplo.

    Una vez hayas llegado a la cumbre respirarás a pleno pulmón aires de satisfacción, te complacerás a ti mismo, por haber logrado tu propósito. Este símil aplícalo a la vida y verás que es cierto.
    No te atropelles, ves con cuidado y pensando sólo con que tienes que llegar, que es de lo que se trata. Si te caes levántate y sigue. Pongo un ejemplo que me ocurrió a mí.

    Un día me detectaron que era diabético de la clase 2, y a partir de entonces el “galeno” empezó a medicarme con varios fármacos hasta que tomé, por prescripción suya, unas pastillas que me hicieron adelgazar algunos kilos (y mi constitución es de ser delgado).

    Llegaron mareos, depresión, tono bajo, etc. Este fue uno de los “reveses” que me cayó.
    Por mi cuenta tomé una decisión draconiana: mandar a la mierda las pastillas, zamparme, ya para el almuerzo, un buen bocadillo de jamón cada día, por las mañanas, y he recuperado peso, he resuelto mi problema, y he vuelto a mi estado natural de siempre.

    ¿Ustedes creen que estos señores tienen tiempo de leer y estudiar adecuadamente todo el papeleo que les endosan los representantes, cuyo fin es ganar un buen “pastón” cada día, cuando estos saben, positivamente, que lo que les han dejado, unas horas después dormirá en la papelera de la consulta?.
    Si los días fueran de 30 horas sería posible pero solamente se dispone de 24 y la capacidad humana no da para más.

    Sabido es que todo ser humano, los de antes, los de hoy y los de mañana, nadie, pero es que nadie, es así y seguirá siendo así, nace por propia voluntad. Todos nacemos “en contra de nuestra voluntad” y como consecuencia de un juego amoroso que en cierto momento practicaron nuestros padres.

    Pues apenas nacer ya surgen problemas que posteriormente se convierten en “reveses”. A estos hay que hacerles frente, como he dicho antes, y tener muy en cuanta lo que dije anteriormente: No dejarse llevar ni pertenecer a ningún redil de borregos.
    Con hacer simplemente lo que a uno le de la gana, dentro de un comportamiento cívico, ya basta, respetando a todo el mundo y procurando que te respeten

    Si quieres ser feliz no te apures ni por nada ni por nadie.
    Y es bien cierto. La palabra “apurarse” en sinónimo de “darse prisa” y he aquí la cuestión, de que hoy el mundo gira envuelto en la prisa.

    Yo veo por la calle seres, mendigos, que están desahuciados de la sociedad moderna, económicamente nulos, sin techo, sin hogar y sin nada y creo que, en el fondo, puede que se consideren felices ya que su única preocupación es la propia supervivencia.

    Todo lo demás les importa un rábano y son libres como el viento, que tiene mucho valor, lejos de la vida moderna que, por aciaga, es muy complicada.
    Hay dos alternativas: o ir MUY DEPRISA o ESTRELLARSE.

    Uno de los aforismos anteriormente expuesto bien lo dice: “PARA CORRER HACE FALTA ESPACIO Y TIEMPO”, y como es así es una idiotez darle mas vueltas.

    Siéntate en la entrada de tu Tienda, y verás como pasa el cadáver de tu enemigo.
    El asunto está claro. Esta sentencia viene a confirmar y reforzar más, si cabe, lo que venimos comentando sobre VIVIR DE PRISA.

    La persona que no tiene enemigos carece de carácter.

    De una forma o de otra casi todos tenemos enemigos. Por consiguiente ¡Déjalos!. Analiza con tranquilidad su malicia hacia ti. A la corta o a la larga ya caerá y puede que hasta vaya a pedirte clemencia o perdón.

    Entonces puedes devolverle la pelota, bajo dos opciones:

    1ª.- Siendo comprensivo y perdonándole como un buen hermano, pero no olvidar.
    2ª.- O mandándole a la mierda, como suelen hacer muchos, que prefieren no perdonar y para colmo tampoco olvidan.

    Tu ves a tu marcha y los demás, por la cuenta que les tiene, también van a la suya y en lo que respecta a las amistades ándate con mucho cuidado: “Amigos pocos o ninguno. Quizás la mujer, esposa, pareja, etc. pero con bastantes reparos” “Todos los demás son CONOCIDOS” simplemente.

    El triunfo es de quien sabe esperar.
    Este es un complemento del anterior aforismo y viene a confirmar lo que se dice en el.

    Vivimos rodeados de lo que vulgarmente se llaman “putadas” y por tanto, si se conocen y se saben, no hay que desesperarse.
    Quien lo coge todo con ansiedad, con grandes deseos de que llegue pronto, lo mismo le da que lo tome así o que tranquilamente espere. De todas formas lo que ha de venir, a su tiempo, ya llegará sin necesidad de consumir adrenalina, que perjudica.

    Yo, aunque no lo parezca, casi siempre me lo he tomado todo con calma, y muchísimas veces a pitorreo. Esas llamadas de atención que, por lo regular las encuentras en tu propia familia, me entran por el oído derecho y me salen por el izquierdo.

    Los imbéciles utilizan la soberbia como reproche sin motivos.
    Aunque literariamente la Soberbia y el Orgullo se dan como sinónimos, yo no estoy de acuerdo con el significado de ambas acepciones. La Soberbia encierra una cantidad de peculiaridades totalmente negativas que la convierten en “algo repugnante y asqueroso” a la vista de cualquiera. REPELE.
    Mientras que las del Orgullo yo las veo como “Satisfacción” y cabe en lo posible que algo de arrogancia, pero sana. Para mí ambas son diferentes. El soberbio es detestable. El orgulloso, salvo excepciones, “no”.

    Cien amigos son pocos. Un solo enemigo demasiado.
    El significado de este aforismo está obsoleto aunque, actualmente, debería ser al revés, pero veamos:
    Los mandamases del planeta en la vida han hecho tantas reuniones de trabajo, según dicen, para ver que es lo que hay que hacer para que se haga lo que ya debería estar hecho. Me río cuando veo por la TV esas “fotos de familia” que se hacen porque…

    1º Mientras se las están haciendo muchos ya están pensando en algo distinto a lo que se trata de solucionar para resolver lo que se va a debatir.
    2º Cuando se separan, por irse cada cual a su destino, habría que oír los desacuerdos y las discrepancias, de “que digan lo que quieran. Nosotros a lo nuestro”.

    La mayoría de la humanidad, no tiene más que problemas: uniones muy fantasiosas, matrimonios rotos, separaciones de parejas, egoísmos, reyertas, desacuerdos, guerras, etc. etc. o sea que hay muy poco de verdadero, el resto todo es LA GRAN MENTIRA.

    Llegado el momento ataca con audacia y decisión.
    Si llega el momento en que te halles en alguna situación critica para tu existencia, no te las des de listo, queriendo resolver el problema. Procura ser expeditivo y actúa con toda tu audacia y decisión.
    El refrán ya lo dice: “Quien da primero, da dos veces”, pero con toda la tranquilidad, sin alteraciones, bien meditado y bien decidido. Ese es el camino. Otro quizás no conviene.

    Domínate a ti mismo y dominarás a los demás.
    Si quieres dominar a los demás empieza por ti mismo. Jamás digas “me estas poniendo nervioso”. Actúa con toda la cachaza que te sea posible y saca de tu cuerpo la flema que tengas y que te haga falta.

    Mira, te pondré un ejemplo muy efectivo y con buen resultado: “Si te enojas… Entenderé. Si no me hablas… Entenderé. Si me ignoras… Entenderé. Pero si dejas de importarme… ES TU TURNO DE ENTENDERME”.

    Piénsalo y verás como ante un enojado “que se ha salido del tiesto”, lo que más cabreo le produce es “Que pases de él y no le hagas caso”. Esa actitud los pone frenéticos.

    Cuando te digan: USTED NO SE PREOCUPE. A partir de ese momento empieza a preocuparte. Saldrás ganando.
    Piensa que la humanidad viene a ser como una peluquería llena de PELUQUEROS.
    Y una de las cosas que más encanta a la gente es tomar el pelo al vecino o a cualquiera.

    Elperiodic.com ofereix aquest espai perquè els columnistes puguen exercir eficaçment el seu dret a la llibertat d'expressió. En ell es publicaran articles, opinions o crítiques dels quals són responsables els mateixos autors en tant dirigeixen la seua pròpia línia editorial. Des d'Elperiodic.com no podem garantir la veracitat de la informació proporcionada pels autors i no ens fem responsables de les possibles conseqüències derivades de la seua publicació, sent exclusivament responsabilitat dels propis columnistes.
    comentaris 2 comentaris
    paco planelles
    paco planelles
    08/07/2014 10:07
    Aforismos

    "Cuando me lavo, ensucio el agua" El aforimo es similar al socarrat de la paella. Al buen entendedor... Un abrazo Vicente y feliz verano

    Pujar